نی نی ما نیومده رفت!
بسم الله الرحمن الرحیم
... و خداوند با صابرین است!
آری حکایت لبخندی که قرار بود زندگی گرممان را بیشتر به آتش عشقی نشات گرفته از وجود ما تبدیل کند به سردی گرایید. داستان دوستانه نینی بلاگ ما باز هم به تولد ختم نشد و این حکایت برای من و عشقم در چند ماه اخیر دو بار تکرار شد.
اما ... خداوند را شکرم که اگر چه لبخندش را قسمت ما نکرد در عوض سایه لطفش (مامان نینی) را سالم به من و زندگی توام از عشقمان دوباره هدیه کرد!
خدا را شاکرم که لااقل وجود نازنین مادری که مطمئنم نینیایش را به اندازه تمام آن اشکهایی که هنگام از دست رفتنش ریخت دوست داشت به من و زندگیام بخشید!
عزیزم! زندگی آن قدر برای عاشقان واقعی ادامه خواهد داشت که بتوان دست نوازش بر سر کودکانی که وجودشان را از یک عشق پاک و الهی گرفتهاند کشید!
غم و غصه را فراموش کن و دیروز را که در تنهایی آنقدر درد کشیدی و با چشمان خود خاموشی نطفه نینیات را نظاره کردی به فراموشی بسپار و آن دو چشم خیس و اشک گرفتهات را با آن دل مالامال از عشقت آماده پذیرایی از عشقی دیگر در درونت در آیندهای نزدیک کن!
عزیزم! فراموش کن تمام دیشب را که در بیمارستان برروی تخت گریستی! فراموش کن آن آه سردی را که هنگامی که دکتر گفت: منتظر نینیات مباش! کشیدی! اما خدا را باز هم شکر کن که وجود ناز و طلاگون تو هنوز در زندگی من است. خدا را از یاد مبر و فراموش مکن که هدف او از گرفتن دو لبخند زیبایش از من و تو عشقمان آزمایشی است که بیشک سربلند از آن بیرون خواهیم آمد!
ناز من اما با وجود همه این نوشتهها من هم خود را در از دست دادن این نینی ناز شریک میدانم! کاش همان موقع که گفتی درد داری به دکتر مراجعه میکردیم ... و ای کاش خدا لبخندش را قسمت ما هم میکرد!
امروز از خواندن پستهای قبلی این وب دلم به درد آمد. پستهایی که با تمام عشقمان و برای نتیجه عشقمان نینگاشتیم!
چه عشقی میکردیم با نظرات مامان و باباهایی که از سر دلسوزی و در نهایت خلوص برای سلامتی تو و نینی نیومده ما دعا میکردند!
چه احساس سبزی بود خواندن نینی بلاگ دیگران و در شادیهایشان شریک شده! چه صفایی داشت و دارد دیدن عکس نینیهای ناز (امیدوارم که خدا همه اونا رو برای بابا ماماناشون نگه داره) چه عشقی بود.....
اما باز هم از خدا سپاسگزاریم که به فرصت کمی داد که به خودمان بگوییم "بابا" به خودمان بگوییم "مامان" و چه صبری داشتیم که این کلمان را از زبان نینی مان بشنویم! عشق من!
در زندگی ما دیگر نینی وجود ندارد! اما باز هم به همان حرفی که همان اول زندگیامان گفتم پایبندم: برای من لبخند تو بهترین نینی دنیاست.
عشق من! من بر خلاف بار اول قرار ندارم که با تلف شدن نینی یادگارش را که این نینی بلاگ است از یاد ببرم و به تو هم توصیه میکنم که برای کسب تجربه از پدر و مامانایی که در تمام این مدت کوتاه یار و یاور ما بودند و در غم وشادی ما شریک بودن با من در ادامه این راه همراه شوی!
پس بابا مامانای عزیز که در این مدت با ما و لحظه به لحظه نینی نگار ما بودید. گر چه که دیگر در زندگی ما نی نی نیست! اما لااقل شما ما را تنها نگذارید!
خواستهامان فقط همین است.
دست بوس همه بابا ماماناو نینی های نازشون!
چشم انتظاران یک نینی دوست داشتنی.....